Liesbeth Groot

Sas de Vries

Hoe kwam je hier terecht?

Saskia de Vries wacht me op in haar atelier in de ‘winkelstraat’ in de kas.
Ze is bezig aan een maatwerk project. Een leren tas, met een bijzondere gouden stempel erop. De klant heeft de afbeelding geleverd en Saskia heeft de stempel laten maken.
Het ziet er mooi uit: een afbeelding van een Mariafiguur. Goud op zwart.
Saskia zit sinds een aantal maanden in haar tweede locatie in de Kas. Haar eerste locatie was wat nu het wolwinkeltje Pluche is.
Drie jaar zit ze nu in de Kas van de Kweektuin. Ze ontdekte de plek toen ze hier met haar oudste kind naartoe ging om te spelen in de Paddepoel, en koffie te drinken met andere moeders. Toen waren er nog niet zoveel ondernemers als nu: alleen kweekdesign en de vorige kapster Jolien zaten er nog.

Switch van neuropsycholoog naar leerbewerker

Saskia was voorheen neuropsycholoog en had een baan in het Alzheimercenter in de VU. Toen een mogelijkheid tot doorstromen naar een promotie plek zich aandiende, ging ze serieus nadenken over haar toekomst. Ze dacht: nee, ik wil veel liever creatief met mijn handen bezig zijn.
Niet heel lang daarvoor had ze namelijk een aantal cursussen gevolgd in het maken van tassen van leer. Deze werden gegeven door een voormalig antropoloog die omgeschoold was tot schoenmaker. Het besef drong tot haar door dat zij natuurlijk ook gewoon een switch kon maken. Ze wilde altijd al iets anders, maar dit was net het duwtje wat ze nodig had om haar ontslag te kunnen indienen. Een beetje impulsief misschien, lacht ze, maar inmiddels is ze al 9 jaar ondernemer en is het helemaal goed gekomen.

Liefde voor het ambacht

Op mijn vraag of ze altijd al een voorliefde voor tassen had, merkt ze op dat het maken van een tas een leuke mix is tussen iets wat mooi moet zijn, maar ook functioneel. Daarnaast kan ik er veel ambachtelijke technieken in kwijt waardoor ik steeds verder kom in het ambacht.

Dat had ik in het begin niet verwacht, ik wilde gewoon dingen maken, maar nu merk ik dat er zoveel traditionele technieken in zitten en hoeveel kanten je ermee op kunt.
Want naast tassen maakt ze allerlei dingen voor diverse klanten. Van leer. Zoals een grote poef met een riem eromheen voor een bedrijf dat interieurs ontwerpt voor luxe jachten. Een armleuning voor een bestuurdersstoel op zo’n jacht. Een wandbekleding voor een bedrijf, een leren tafelkleed of een tochtgordijn voor een horecagelegenheid.

Veel technieken zijn nog net zoals vroeger, bijvoorbeeld het handstikken en het polijsten met bijenwas. Het handstikken doet ze het liefst, maar aangezien dit een tijdrovende bezigheid is, maakt ze ook veel producten met de naaimachine.

Een project voor cursussen voor traditionele leerbewerkingstechnieken is bijna afgerond: in een samenwerking met een leerwinkel gaat ze online meerdaagse cursussen geven. Het leer komt in een pakket van de leerwinkel en de cursussen zijn dan online te volgen middels een video waarin zij lesgeeft.

Research naar duurzaam leer

Of ze al met duurzaamheid bezig was voordat ze op deze plek terecht kwam beaamt ze: jazeker, ik werk eigenlijk alleen met leer dat aan mijn specifieke eisen voldoet. Het is leer van biologische koeien en plantaardig gelooid leer. Ze koopt leer van looierijen in Europa waarvan ze weet dat ze bijvoorbeeld circulair met het water omgaan dat voor de processen nodig is.
Het uitzoeken met welke leerleverancier ze wil werken was een hele uitdaging. Het is soms heel irritant om zoveel tijd te steken in deze research, maar ze heeft een visie en een filosofie van duurzaam leer en daar staat ze achter.

Vegan? Dat is gewoon plastic met een mooie marketing erachter

Op mijn vraag of mensen wel eens naar vegan leer vragen zegt ze: Ja dat is wel eens zo, maar ik ben na alle research die ik gedaan heb tot de conclusie gekomen dat plantaardig gelooid leer van al dan niet biologische koeien het meest duurzame product is.
Vroeger had nepleer een connotatie van goedkoop, maar sinds het nu vegan heet, en met slimme marketing aan de man gebracht wordt, is het populair. Het is niet duurzaam, maar het is wel diervrij. Dat wel.
Als je uit wilt gaan van de meest duurzame keuze is leer het allerbeste. Het is een restproduct van vlees, en het is echt niet zo dat er minder vlees gegeten wordt. Juist meer, dus dat leer dat is er. Waarom zou je het dan niet gebruiken? Het voelt heel raar om leer (dat gewoon vergaat) te vernietigen en in plaats daarvan een plastic alternatief te maken.

Ik neem afscheid en ben dankbaar voor al deze informatie: ik zal voortaan geen vegan schoenen meer kopen, maar de focus leggen op plantaardig gelooid leer. Als ik iets geleerd heb van Saskia, dan is het dat duurzaam werken (en leven) research vergt en een zekere instelling. Het is niet gemakkelijk, maar het geeft wel veel voldoening.