Een zonnig repaircafé

Het is 10 augustus, de 2e zaterdag van de maand. Dat betekent sinds een paar maanden dat het repaircafé zijn plek heeft op de Haarlemmer Kweektuin.
Het is een prachtige zonnige dag, de tafels van de reparateurs staan buiten.
Als ik aankom is het rustig, logisch want het is volop zomervakantie, en het is nog ruim een half uur voor het einde.
Toch zie ik bij bijna alle tafels beweging, of juist opperste concentratie.

Ik schuif aan bij een tafel waar Rob en Florien tegenover elkaar zitten. Tussen hen in de ‘patiënt” van Florien, een tostiapparaat.
Ja, lacht ze, ik wilde hem gebruiken maar hij deed het niet. Bij nadere inspectie bleek dat het snoer gekneld zat in het apparaat, en voor een stuk was gesmolten. Kennelijk nog warm weggezet en tja, dat krijg je dan.

Ze had het apparaat zelf thuis al opengemaakt, maar zag dat voor een nieuw leven toch wat meer vakkundigheid voor nodig was. Rob is het eens met haar diagnose. “Ik vrees wel dat je snoer nu wat korter wordt” “Oh geeft niet hoor!” De sfeer is gemoedelijk, Anne Marijn, vrijwilligster bij de Kweektuin, komt langs en vraagt of we koffie willen. Wat een service!

Ik vraag aan Florien hoe ze wist dat het repaircafé hier is. Ze denkt even na en zegt dan: ik woon hier in de buurt, en ik zag de banner aan het hek hangen. Wel jammer dat het maar 1 keer per maand is, maar ik vind het wel fijn dat zo’n apparaat weer zou kunnen werken als dit lukt.

Florien kijkt vol afgunst naar het bakje met knopjes, schroefjes, moertjes en wat dies meer zij op tafel. Het blijkt van de buurman een tafel verder.
“Heel fijn dat u dit allemaal heeft. Thuis heb ik geen krimpkousjes.”
Ik kijk op: Wat voor kousjes? Rob legt het uit. “Het kousje gaat om de nieuwe verbinding en maakt het daardoor veilig. Het krimpen gebeurt door verwarming. Geef me die aansteker ns aan”. Kijk, het werkt.
Terwijl Rob in de weer is vraag ik hem hoe hij als reparateur hier terecht is gekomen. “Ik ben vorig jaar gestopt met werken, maar ik wilde nog wel wat doen. Toen heb ik gegoogeld en vond de oproep van de Haarlemmer Kweektuin voor reparateurs voor het repaircafé. Ik was servicemonteur bij groot keukentechniek, dus apparatuur voor de horeca en bedrijven en zo.” Dit is zijn derde keer en het bevalt hem goed.

Terwijl Rob aan het werk is kijk ik om me heen. De buurman van het wonderdoosje heeft geen klanten meer, achter ons is een dame aan een naaimachine bezig. Naast haar staat een man die zijn naaimachine aan het opruimen is, hij is ook gespecialiseerd in het opknappen van knuffels en ander speelgoed.
Een jong stel brengt een broekje van hun zoontje met een gaatje erin. De man haalt zijn naaimachine weer uit zijn doos en maakt snel met een aantal steken het gat weer dicht. Als ik een foto wil maken roept hij: dat is niet mijn netste werk hoor, het ging even snel!! Maar kijkt u zelf maar: ziet u het in één oogopslag? Het allerbelangrijkst is dat het broekje weer lekker aan kan.

Rob vertelt dat hij een vorige keer ook een tostiapparaat op zijn tafel kreeg. De inbrenger rook elke keer bij het maken van een tosti een rare schroeilucht. Rob maakte het apparaat open en het euvel was ….: een dooie muis. Rob lacht, “Stiekem dacht ik: hoe vaak zou deze meneer een tosti met stukjes verschroeid muizenhaar hebben gegeten?”
De inbrenger wilde het apparaat dan ook niet meer mee naar huis nemen.
Minuten later schroeft Rob het (muisloze) tostiapparaat van Florien weer in elkaar. Nog even een kleine verwarring: “Hier heb ik er maar drie van”, zegt Florien. Het zijn de aftopdopjes voor aan de onderkant. Heeft u die niet toevallig in die wonderdoos van u zitten, vraagt ze aan de buurman. Maar met drie staat hij ook recht en: Florien heeft een werkend tostiapparaat. Als later het aanknopje brandt heft ze haar armen juichend in de lucht. “Ik ben dankbaar en blij!”
Wilt u ook een kapot apparaat, kledingstuk of fiets een tweede kans geven? Elke 2e zaterdag van de maand is het repaircafé in de Kweektuin.
Voor meer informatie: https://www.repaircafe.org